Sommige vormen van depressies komen voor in de families, wat aangeeft dat een biologische kwetsbaarheid voor depressie kan worden geërfd. Dit lijkt met name het geval te zijn met bipolaire stoornis. Er is een onderzoek gedaan naar families waarin leden van elke generatie een bipolaire stoornis ontwikkelden. De onderzoekers vonden dat mensen met de ziekte een iets andere genetische samenstelling hadden dan degenen die niet ziek zijn. Echter, het omgekeerde is niet waar. Dat wil zeggen, dat niet iedereen met een genetische samenstelling dat gevoelig kan zijn voor het ontwikkelen van een bipolaire stoornis, dit ook daadwerkelijk zal ontwikkelen. Bijkomende factoren zijn hierbij ook van belang. Zoals een stressvolle omgeving kan hierbij aan bijdragen en beschermende factoren kan dit voorkomen.
Depressies lijkt ook voor te komen van generatie naar generatie in sommige families, hoewel niet zo sterk als bij bipolair I of II. Uiteraard kan depressie ook optreden bij mensen die geen familiegeschiedenis hebben met depressie.
Een externe gebeurtenis lijkt vaak een periode van depressie te initiëren. Zo kan een ernstig verlies, chronische ziekte, moeilijke relatie, financiële problemen, of een ongewenste verandering in levenspatronen leiden tot een depressieve periode. Vaak is een combinatie van genetische, psychologische en omgevingsfactoren die bijdragen bij het ontstaan van een depressieve stoornis. Stressoren die bijdragen aan de ontwikkeling van een depressie raakt sommige groepen meer dan anderen. Zo zijn bijvoorbeeld minderheidsgroepen, die vaker te maken hebben met discriminatie onevenredig vertegenwoordigd. Sociaal-economisch achtergestelde groepen hebben een hogere percentage van depressies in vergelijking met hun bevoordeelde tegenhangers.
Ongeacht etniciteit, blijken mannen bijzonder gevoelig te zijn voor de depressieve gevolgen van werkloosheid, echtscheiding, een lage sociaal-economische status en hebben weinig goede manieren hoe ze met stress om moeten gaan. Vrouwen die het slachtoffer zijn geweest van fysieke, emotionele, of seksueel misbruik, hetzij als een kind of door een romantische partner zijn ook kwetsbaar om een depressieve stoornis te ontwikkelen. Maar het lijkt dat mannen en vrouwen voor het grootste gedeelte dezelfde risicofactoren hebben.
Het menselijk brein is een fascinerend en een complex fenomeen. De 100-plus chemische stoffen die in de hersenen circuleren staan bekend als neurochemicaliën of neurotransmitters. Een groot deel van ons onderzoek en kennis heeft zich echter gericht op vier van deze neuro chemische systemen: noradrenaline, serotonine, dopamine en acetylcholine. In het nieuwe millennium zijn er nieuwe ontdekkingen gedaan. Het is mogelijk dat deze vier neurochemicaliën worden gezien als de “zwarte gal, gele gal, slijm en bloed” van de 20ste eeuw.
Verschillende neuro psychiatrische aandoeningen lijken geassocieerd te worden met een overvloed of een gebrek aan een aantal van deze neurotransmitters in bepaalde delen van de hersenen. Zo ontstaat de ziekte Parkinson door gebrek aan dopamine. Alzheimer lijkt gerelateerd te zijn aan een lagere waarde van acetylcholine in de hersenen. De verslavende aandoeningen zijn onder de invloed van de neurochemische dopamine. Dat wil zeggen, drugs en alcohol werken door het vrijgeven van dopamine in de hersenen. De dopamine veroorzaakt de euforie, wat een aangenaam gevoel is. Herhaald gebruik van drugs of alcohol zorgt ervoor dat het dopamine systeem ongevoelig hiervoor wordt, wat betekent dat het systeem gewend raakt aan de drugs en alcohol. Dit betekent dat de persoon meer drugs of alcohol nodig heeft om hetzelfde gevoel te kunnen bereiken. Zodoende gebruikt of drinkt de verslaafde persoon nog meer, maar voelt steeds minder en minder dat aangename gevoel en wordt in toenemende mate depressief.
Bepaalde medicijnen die worden gebruikt voor een verscheidenheid aan medische aandoeningen, hebben meer kans dan anderen om depressie te veroorzaken als een neveneffect. In het bijzonder kunnen bepaalde medicijnen die worden gebruikt voor hoge bloeddruk, kanker, epileptische aanvallen, extreme pijn en anticonceptie kunnen leiden tot een depressie. Zelfs sommige psychiatrische medicatie zoals sommige slaapmiddelen en medicijnen om alcohol en bepaalde angsten te behandelen kan bijdragen aan de ontwikkeling van depressie.
Veel mentale of ontwikkelingsstoornissen kunnen ook worden geassocieerd met depressie. Personen met angst, ADHD, drugsgebruik en ontwikkelingsstoornissen zijn kwetsbaarder voor het ontwikkelen van een depressie.
De verschillende soorten schizofrenie zijn geassocieerd met een onbalans van (te veel) dopamine en (slecht geregeld) serotonine in bepaalde gebieden van de hersenen. Ten slotte lijken de depressieve aandoeningen geassocieerd te zijn met gewijzigde hersenen serotonine en noradrenaline-systemen. Beide neurotransmitters kan lager zijn bij depressieve mensen. Let op dat depressie “in verband met” in plaats van “als gevolg van” afwijkingen van deze neurotransmitters wordt gebracht, omdat we echt niet weten of lage niveaus van neurotransmitters in de hersenen leiden tot depressie of een depressie lage niveaus van neurotransmitters veroorzaakt in de hersenen.
Wat we wel weten is dat bepaalde medicijnen de niveaus van noradrenaline en serotonine kunnen veranderen, waardoor de symptomen van depressie kan worden verminderd. Sommige geneesmiddelen die effect hebben op beide neurochemische systemen lijken beter of sneller te presteren. De meest krachtige behandeling voor depressie, elektroconvulsie therapie (ECT), is zeker niet specifiek voor een bepaalde neurotransmitter-systeem. Integendeel zelfs, ECT produceert een algemene hersenactiviteit die waarschijnlijk enorme hoeveelheden van alle neurotransmitters vrijzet.
Vrouwen zijn twee keer zo vaak depressief als mannen. Echter, wetenschappers weten niet wat de reden is voor dit verschil. Psychologische factoren dragen ook bij aan de kwetsbaarheid van een persoon om een depressie te ontwikkelen. Een grote achterstand in de kindertijd, fysiek of seksueel misbruik, bepaalde persoonlijkheidskenmerken en inadequate manieren van omgaan hiermee kan allemaal de frequentie en de ernst van depressieve stoornissen verhogen, met of zonder erfelijke kwetsbaarheid.
Het effect van maternale stress op depressie is wat op dit moment een spannende gebied van onderzoek is. Het lijkt erop dat maternale stress tijdens de zwangerschap de kans vergroot dat het kind gevoelig zal zijn voor depressie als volwassene, met name als er een genetische kwetsbaarheid aanwezig is. De circulerende stresshormonen van de moeder kan de ontwikkeling van de hersenen van de foetus beïnvloeden tijdens de zwangerschap. Dit veranderde foetale ontwikkeling van de hersenen kan ervoor zorgen dat het kind later als volwassene meer risico loopt om vatbaar te worden voor een depressie. Verder onderzoek is nog steeds noodzakelijk om te verduidelijken hoe dit gebeurt. Ook blijkt uit deze situatie de complexe interactie tussen genetische kwetsbaarheid en omgevingsstress, in dit geval de stress van de moeder op de foetus.
Bob Pietersz
Auteur van het Stress Vrij Leven Programma
www.StressVrijLeven.com
P.S. Ben je nog NIET gestart met het VERBANNEN van Stress uit je leven? Wens je PERMANENT die stress uit je leven te verbannen? Waarop wacht je dan nog? Eén ding is zeker, wanneer je NIETS onderneemt - verandert er ook NIETS.
Start Nu met het Stress Vrij Leven Programma! <<== KLIK HIER!
